به «امیرحسین» فکر کن

 تو را می‌گفتم «امیرحسین» یا «امیرحسین» را می‌گفتم تو را؟

به خیالم بود -سال‌ها- که چیزی است از جنس «محمدرضا» و

«محمدمهدی» و «حمیدرضا»

این نامِ نامیِ «امیرحسین».

تو بهانه‌ای شدی که این نام را دقیق‌تر ببینم.

گوش می‌کنی چه می‌گویم تو را «امیرحسین»؟

جناسِ تام دارد برادرم: «امیر» یادگاری از امیرالمؤمنین است و «حسین»، که

 خون خداست... و این «امیر» البته چیزی از جنس صفت است که به

فرمانده و فرمانروا و طلایه‌دار نیز می‌گویند.

و حالا به من بگو که امیرِ حسین کیست برادرم...؟

**
و با خودم می‌پنداشتم -سال‌ها- که چه سِرّی است در روضه‌ی

 قمربنی‌هاشم که آقا این‌چنین شیفته‌ی آنند؟ و چه سِرّی است در

قمربنی‌هاشم که آقا این‌چنین دلبسته‌ی عمویند؟

و به «امیرحسین» که بیاندیشی در می‌یابی که راز محبوبیت علمدار در کجاست.

**
برادرم!

سال‌هاست که می‌نویسند و می‌خوانیم: «منتظرانِ مُصلح، خود باید صالح

 باشند.» و هیچ نمی‌اندیشیم که اگر این‌چنین است که -زبانم لال- آقا بارها

در طول قرن‌ها فرصت‌های مغتنمی را برای ظهور از دست داده‌اند.

هیچ با خودمان نمی‌گوییم که صالح بودن به چه درد آخرالزمان می‌خورد؟

 به قولی دچار مغالطه‌ی «کنه و وجه» شده‌ایم: پیرِ فرزانه‌ای که فرمود:

منتظرانِ مُصلح، خود باید صالح باشند، خطاب سخنش مُنحرفینی بود که

 سفیهانه به جنگ دانسته‌ها می‌رفتند و در انتظار مُنتقم، فساد می‌کردند!

وگرنه منظور این نبود که به صالح بودن بسنده کنیم.

**
برادرم!
از ائمه‌ی طاهرین دو تن به قیام با شمشیر مُکَلّف شدند، که یکی خون خدا

بود و دیگری ولیِ‌عصرِ آخر. و هیچ شده‌است که از خودت بپرسی که «قائم»

به چه معنی است؟

این‌قدر خوش خیال نباش!

 «آن که قیام خواهد کرد» معنی بعیدی است برای لفظ صریح قائم

یک کلام: «قائم» یعنی «ایستاده»؛ و به خیالت صالح بودنِ من و تو، دردی از

 مردی که دوازده قرن است که ایستاده دوا می‌کند؟

 
**
«امیرحسین» عزیزم، برادرم!

-هر چند که مصلحِ کل هموست، اما- منتظرانِ مُصلح، خود باید «مُصلح»

باشند.

آن مردِ ایستاده، از میانِ همه‌ی قهرمانانِ زمان‌ها، وفادارترین سرلشکرِ تاریخ

را دوست‌تر می‌دارد.

او مُکَلّف به قیام است –هم‌چون جدّش حسین علیه‌السلام- و تو بگو: در نبرد

آخرین چه چیزی مفید‌تر از امیرانی کارآزموده خواهد بود؟

**
خلاصه کنم:

این‌که بنشینیم و صالح باشیم تا او بیاید، کار غلطی است. ما با تلاش برای

اصلاح در زمین باید که او را بیاوریم؛ و امروزه روز، امام زمان -ارواحنا لتراب

مقدمه الفدا- بیش از «سرباز» نیازمند «سردار» است. امیران رشیدی که

 وفاداری خویش را در زمانِ ایمانِ به غیب به اثبات رسانده باشند.

و این‌همه از غور در کلمه‌ی «امیرحسین» منکشف شد.

**
بدان!

«حسین»، «امیر» می‌خواهد.

والسلام

صمد غفاری

فارغ‌التحصیل کارشناسی مهندسی صنایع، دانشگاه یزد، ورودی ٧٩

www. LOUH .com