السلام علیک یا محسن بن علی

ایها شهید یابن رسول الله

ای حجت خدا ، آقای ما و مولای ما

ما رو کردیم و شفیع قرار دادیم شما را و توسل نمودیم توسط شما به خدا

و شما را در پیش حاجت های خودمان قرار دادیم

ای آبرومند

ای آبرومند

ای آبرومند

شفاعت کن بر ما در نزد خدا  

به «امیرحسین» فکر کن

 تو را می‌گفتم «امیرحسین» یا «امیرحسین» را می‌گفتم تو را؟

به خیالم بود -سال‌ها- که چیزی است از جنس «محمدرضا» و

«محمدمهدی» و «حمیدرضا»

این نامِ نامیِ «امیرحسین».

تو بهانه‌ای شدی که این نام را دقیق‌تر ببینم.

گوش می‌کنی چه می‌گویم تو را «امیرحسین»؟

جناسِ تام دارد برادرم: «امیر» یادگاری از امیرالمؤمنین است و «حسین»، که

 خون خداست... و این «امیر» البته چیزی از جنس صفت است که به

فرمانده و فرمانروا و طلایه‌دار نیز می‌گویند.

و حالا به من بگو که امیرِ حسین کیست برادرم...؟

**
و با خودم می‌پنداشتم -سال‌ها- که چه سِرّی است در روضه‌ی

 قمربنی‌هاشم که آقا این‌چنین شیفته‌ی آنند؟ و چه سِرّی است در

قمربنی‌هاشم که آقا این‌چنین دلبسته‌ی عمویند؟

و به «امیرحسین» که بیاندیشی در می‌یابی که راز محبوبیت علمدار در کجاست.

**
برادرم!

سال‌هاست که می‌نویسند و می‌خوانیم: «منتظرانِ مُصلح، خود باید صالح

 باشند.» و هیچ نمی‌اندیشیم که اگر این‌چنین است که -زبانم لال- آقا بارها

در طول قرن‌ها فرصت‌های مغتنمی را برای ظهور از دست داده‌اند.

هیچ با خودمان نمی‌گوییم که صالح بودن به چه درد آخرالزمان می‌خورد؟

 به قولی دچار مغالطه‌ی «کنه و وجه» شده‌ایم: پیرِ فرزانه‌ای که فرمود:

منتظرانِ مُصلح، خود باید صالح باشند، خطاب سخنش مُنحرفینی بود که

 سفیهانه به جنگ دانسته‌ها می‌رفتند و در انتظار مُنتقم، فساد می‌کردند!

وگرنه منظور این نبود که به صالح بودن بسنده کنیم.

**
برادرم!
از ائمه‌ی طاهرین دو تن به قیام با شمشیر مُکَلّف شدند، که یکی خون خدا

بود و دیگری ولیِ‌عصرِ آخر. و هیچ شده‌است که از خودت بپرسی که «قائم»

به چه معنی است؟

این‌قدر خوش خیال نباش!

 «آن که قیام خواهد کرد» معنی بعیدی است برای لفظ صریح قائم

یک کلام: «قائم» یعنی «ایستاده»؛ و به خیالت صالح بودنِ من و تو، دردی از

 مردی که دوازده قرن است که ایستاده دوا می‌کند؟

 
**
«امیرحسین» عزیزم، برادرم!

-هر چند که مصلحِ کل هموست، اما- منتظرانِ مُصلح، خود باید «مُصلح»

باشند.

آن مردِ ایستاده، از میانِ همه‌ی قهرمانانِ زمان‌ها، وفادارترین سرلشکرِ تاریخ

را دوست‌تر می‌دارد.

او مُکَلّف به قیام است –هم‌چون جدّش حسین علیه‌السلام- و تو بگو: در نبرد

آخرین چه چیزی مفید‌تر از امیرانی کارآزموده خواهد بود؟

**
خلاصه کنم:

این‌که بنشینیم و صالح باشیم تا او بیاید، کار غلطی است. ما با تلاش برای

اصلاح در زمین باید که او را بیاوریم؛ و امروزه روز، امام زمان -ارواحنا لتراب

مقدمه الفدا- بیش از «سرباز» نیازمند «سردار» است. امیران رشیدی که

 وفاداری خویش را در زمانِ ایمانِ به غیب به اثبات رسانده باشند.

و این‌همه از غور در کلمه‌ی «امیرحسین» منکشف شد.

**
بدان!

«حسین»، «امیر» می‌خواهد.

والسلام

صمد غفاری

فارغ‌التحصیل کارشناسی مهندسی صنایع، دانشگاه یزد، ورودی ٧٩

www. LOUH .com

میخ در

با تاسف و تلخ کامی ، خبر درگذشت دانشمند مومن و جهادگر ،

مرحوم دکتر سعید کاظمی آشتیانی را دریافت کردم و برفقدان آن شخصیت ارزشمند که

 کانون امید و ابتکار و نو آوری بود ، افسوس خوردم

وی یکی از  فرزندان صالح انقلاب و رویش های مبارکی بود که آینده درخشان علمی

کشور را نوید می دهند  

ایشان را به خواب دیده اند که گفته است :

تنها چیزی که این جا به دردم خورد ، به کارم آمد ،

 نمازهای اول وقتم بود